W związku z wystąpieniem stanu epidemii odległość pomiędzy osobami pracującymi przy biurkach nie może być mniejsza niż 1,5 m – zaznaczył Główny Inspektorat Pracy w instrukcji przekazanej PAP.

Odnosząc się do kwestii dodatkowych zabezpieczeń dla pracowników w czasie epidemii COVID-19, GIP zauważył, że zgodnie z rozporządzeniem w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, pracodawca ma obowiązek takiego zorganizowania miejsca pracy, aby odległość pomiędzy stanowiskami pracy wynosiła co najmniej 1,5 m.

"W przypadku pracy na stanowiskach administracyjno-biurowych należy w związku z tym biurka w pomieszczeniu ustawić w taki sposób, by najbliższa (w linii prostej) odległość pomiędzy osobami pracującymi była nie mniejsza niż 1,5 m" – podkreślono w instrukcji.

Według GIP, gdy ze względu na sposób wykonywania prac nie jest możliwe zachowanie odległości 1,5 m pomiędzy dwoma najbliższymi pracownikami, należy równoważyć brak zachowania tej odległości wyposażeniem pracowników w odpowiednie środki ochrony zbiorowej lub indywidualnej.

Inspektorat zauważył też, że zakłady pracy są obowiązane zapewnić osobom zatrudnionym niezależnie od podstawy zatrudnienia rękawiczki jednorazowe lub środki do dezynfekcji rąk.

"Obowiązek zapewnienia rękawiczek jednorazowych lub środków do dezynfekcji rąk spoczywa zarówno w odniesieniu do pracowników, tj. osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy (umowy o pracę, mianowania, wyboru, spółdzielczej umowy o pracę), jak również w odniesieniu do osób fizycznych wykonujących pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę, a także osób prowadzących w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę na własny rachunek działalność gospodarczą" – zaznaczono w instrukcji GIP.

Od 16 kwietnia do odwołania przepisy nakładają również obowiązek zakrywania, przy pomocy odzieży lub jej części, maski albo maseczki, ust i nosa. Jest to obowiązkowe m.in. w zakładach pracy oraz w budynkach użyteczności publicznej przeznaczonych na potrzeby: administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, kultu religijnego, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, wychowania, opieki zdrowotnej, społecznej lub socjalnej, obsługi bankowej, handlu, gastronomii, usług, w tym usług pocztowych lub telekomunikacyjnych, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym, morskim lub wodnym śródlądowym; za budynek użyteczności publicznej uznaje się także budynek biurowy lub socjalny.