W okresie międzywojennym adres Wolska 52 kojarzył każdy warszawiak, który mieszkał na Woli. Przy skrzyżowaniu ulicy Wolskiej z nowo powstałą ulicą Działdowską wybudowano w latach 1928–1930 gmach przeznaczony dla V Oddziału Kasy Chorych miasta stołecznego Warszawy. W 1929 roku powstała w tym miejscu pływalnia zaprojektowana przez inż. Gilewicza. Był to jedyny w tym czasie basen na Woli.

 

W budynku Kasy Chorych poza jej siedzibą znajdowały się m.in.: Przychodnia Zdrowia, Zakład Rentgenologiczny, Przychodnia Stomatologiczna, Zakład Przyrodoleczniczy, apteka i kryty basen. Mieściła się w nim również poradnia Warszawskiego Towarzystwa Przeciwgruźliczego. W 1935 roku przeprowadzonych zostało w Polsce kilka reform, w tym reforma systemu ubezpieczeń. W nieruchomości przy ul. Wolskiej 52 zgodnie z wprowadzonymi zmianami swoją siedzibę miała Ubezpieczalnia Społeczna nr 3. Na dachu, a także nad bramą wejściową kamienicy zaprojektowanej przez Henryka Juliana Gaya znajdują się ciekawe rzeźby.

 

Basen mieszczący się wewnątrz budynku stanowił odrębną całość, otwartą dla wszystkich mieszkańców, ale tylko w określonych godzinach, mimo że działała od godz. 7 do 22 z czterogodzinną przerwą. Każdy kto chciał skorzystać z basenu mógł przyjść w godz. 7–8 lub 20–22 i za jednorazową opłatą skorzystać z pływalni. Natomiast pomiędzy godz. 8 a 16 odbywała się nauka pływania oraz zajęcia pływania korekcyjnego zarówno dla młodzieży jak i dla dorosłych skierowanych tu przez lecznicę Ubezpieczalni Społecznej. Administrację pływalni prowadziły wspólnie trzy podmioty. Poza Ubezpieczalnią był to Warszawski Klub Sportowy „Legia” oraz Warszawski Ośrodek Wychowania Fizycznego. Pierwszym kierownikiem był kapitan Gapiński, który tę funkcję pełnił przez dziesięć lat do 1939 roku, a instruktorami trener pływania Józef Makowski i sędzia w tej dyscyplinie sportu Franciszek Gratkowski.

 

Co ciekawe kamienica ta w niewielkim stopniu została zniszczona w czasie II wojny światowej w porównaniu z okolicznymi zabudowaniami. Było to tym bardziej zastanawiające, że okolica ulicy Wolskiej była częstym miejscem walk wojsk polskich z okupantem. Nieruchomość należąca do Ubezpieczalni Społecznej została odbudowana w 1947 roku i miała zostać przeznaczona na szpital dziecięcy. W dwa lata później odnowiony został także dzięki Wydziałowi Kultury Stołecznej Rady Narodowej basen, którego głębokość po remoncie wynosiła od 0,85 do 1,85 m.

W latach pięćdziesiątych XX wieku pływalnia miała dwóch kolejnych zarządców. Najpierw było nim Zrzeszenie Sportowe Szkolnictwa Zawodowego „Zryw”, a następnie Zarząd Główny Szkolnego Związku Sportowego. Na początku lat sześćdziesiątych przeprowadzono kolejny remont basenu przy ul. Wolskiej. W 1963 roku budynek ten wraz z pływalnią przejęło Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Warszawa–Wola.

 

W styczniu 1965 roku utworzono Międzyszkolny Ośrodek Sportowy dzielnicy Warszawa–Wola. Wśród jego sekcji znajdowały się m.in.: koszykówka, siatkówka, judo czy pływanie. Młodzi zawodnicy trenowali w hali przy ul. Rogalińskiej 2, na boiskach oraz w hali przy ul. Okopowej 59. Sekcja pływacka natomiast trenowała na basenie przy ul. Wolskiej 52. Remonty w latach sześćdziesiątych corocznie przeprowadzano w okresie wakacyjnym, albo w lipcu albo w sierpniu, tak aby pływalnia była dostępna przez jedenaście miesięcy w roku. Otwarto ją także w soboty i niedziele. Kierownikiem kąpieliska, jak i pierwszym dyrektorem MOS-u Wola, był Leszek Sobolewski. Basen przy u. Wolskiej 52 działał jeszcze w latach siedemdziesiątych.